Patent i projekt Dziewczyny w warkoczu

Dzisiaj będzie niekosmetycznie :) (jako, że do końca miesiąca postanowiłam nie kupować nic kosmetycznego, a zużywać dzielnie. już widzę, że denko będzie dla odmiany ogromniaste jak na mnie :)

Otóż zanim blogosfera wciągnęła mnie w kosmetykomanię byłam (jestem nadal!) kolczykomaniaczką. 
Przyznaję się bez bicia.
Mogę nie mieć żadnej innej biżuterii - jak już coś mam to zazwyczaj jest to zegarek i kolczyki.
Obecnie posiadam około 60-70 par.

A jako, że lubię duże, wyraziste kolczyki pojawiło się pytanie - gdzie te cuda schować.
(sporą część zawdzięczam mojemu M., dziękuję Ci bardzo mocno raz jeszcze ;))
Krótka historia.

1. Najpierw były w szkatułce malutkiej. Przestały się mieścić.
2. Zrobiłam im kartonowe mieszkanko. Przestały się mieścić i zrywały linki.
3. Powiesiłam je na szaliku. Ściemniały im bigle (te zahaczki jakby ktoś pytał :)
4. Wyłożyłam szalikiem pudełko. Przestały się mieścić i plątały się.
5. Znalazłam patent :D

Może nie wygląda jakoś wybitnie elegancko, ale w końcu się mieszczą i mam do nich niezachwiany dostęp, są blisko lustra i ubrań, wygodnie się je wyjmuje i odkłada.


Potrzebne:
1. Szafa/wewnętrzna strona drzwi do szafy.
2. Siatka ogrodowa o średnich oczkach.
3. Gwoździe, nakrętki sześciokątne.
4. Krzepa, młotek, mężczyzna :D


Wygląda całość tak:



























Planuję wcielić w życie projekt "jeden dzień - jedne kolczyki"
aż mi się kolczyki nie skończą :D Dodam, że tutaj znajdują się kolczyki "codzienne", kolczyki srebrne mam w domu i trzymam w zamknięciu, żeby nie sczerniały.
Życzcie mi powodzenia ;)

Lubicie kolczyki? A może wolicie inne błyskotki?
Zbliżenie na kilka okazów:

Sama robiłam! :)